Heldere hemel

Heldere hemel is gebaseerd op een waargebeurd voorval in de nadagen van de Koude Oorlog: een onbemand Sovjet-Russisch gevechtsvliegtuig stort neer in een Belgisch gehucht. Een fait divers in de wereldpolitiek, een noodlottig drama voor een familie. Heldere hemel was het Boekenweekgeschenk van 2012. In 2013 verscheen de Franse vertaling Tombé du Ciel. Nu is deze magistrale novelle eindelijk verkrijgbaar als gewone handelseditie! Tom Lanoye (1958) is romancier, dichter, columnist, scenarist en theaterauteur. Hij debuteerde begin jaren tachtig met de surrealistisch getinte verhalenbundel Een slagerszoon met een brilletje. Bij het grote publiek brak hij door met romans als Kartonnen dozen, Het goddelijke monster en Sprakeloos, en toneelstukken als Hamlet versus Hamlet, Fort Europa en De Russen! Inmiddels is hij een van de meest gelezen en gelauwerde auteurs van de Lage Landen, en kind aan huis bij alle grote Europese theaterfestivals. In 2013 kwam het alom gelauwerde Gelukkige slaven uit en ontving hij de Constantijn Huygens-prijs 2013 voor zijn hele oeuvre. ‘Lanoye slaagt waar velen faalden: eindelijk weer een goed cadeau bij de Boekenweek.’ de Volkskrant ‘Lanoye demonstreert zijn benijdenswaardige klasse.’ De Standaard ‘Jonathan Franzen in miniatuurformaat.’ Humo ‘Pure literaire verwennerij.’ Het Nieuwsblad ‘Een meesterlijke novelle, als door Harry Mulisch ingeblazen.’ NRC Handelsblad Plattelandskinderen kenden alle soorten kevers, Andrej Volkonski kende alle soorten longaandoeningen. Hij woonde op de Krim. Die droge, zonnige parel van de Oekraïne, verloren gelegd in de Zwarte Zee. Dat fabelachtige schiereiland met zijn verrassend mediterrane stranden, bekroond met hotelpaleizen van vóór de Oktoberrevolutie. Pompeuze gezondheidsmausolea uit de Russische belle époque, thans voor de ene helft bouwvallig, voor de andere helft verbouwd in een verkeerde stijl. Van heinde en verre kwamen ze aangezet, de aanstaande karkassen, zoals ze dat al eeuwenlang deden, eerst met paard en kar, later met de trein, nu per Wolga of Trabant. Katholieken hadden Lourdes, apparatsjiks hadden Jalta. Allemaal op zoek naar hetzelfde. De illusie van genezing, of toch een paar maanden blessuretijd, alsook – wie weet – een laatste wanhopige liefde in het voorportaal van het Grote Crematorium. Desnoods in de armen van een andere hoester.