Er bloeit een roos

En de akker werd geploegd Als Gerard en Maaike trouwen hebben ze zich ingesteld op een gezin met kinderen. Vooral Maaike leeft er helemaal naar toe. Gerard heeft, als bovenmeester van het dorpsschooltje, regelmatig contact met kinderen. Maar Maaike zit overdag alleen in het grote meestershuis en weet zich vaak met haar tijd en energie geen raad. Na enkele teleurstellingen beseft ze dat haar leven waarschijnlijk niet zo zal verlopen als zij zich had voorgesteld. Maar hoe dan wel? Is een huwelijk zonder kinderen zinloos? Zij in haar positie is vaak in staat om tijdelijk bij te springen in gezinssituaties waar hulp dringend gewenst is. Maar daarna staat ze dan altijd weer met lege handen. Zal ze erin slagen haar leven zinvol te doen zijn mét of zonder kinderen? Een wilde papaver Iedereen op het dorp weet dat Rozelinde Haverkamp een vondeling is. En men schudt het hoofd over die wildebras, dat zieltje-zonder-zorg zoals het lijkt. Maar wat niemand weet zijn de tranen die ze in stilte schreit, omdat haar moeder haar zomaar weggaf - hoe kan een moeder zoiets doen - en omdat over haar vader helemaal niets bekend is. Zo groeit ze op, een mooi meisje, maar moeilijk te benaderen. Alleen Geert, het vriendje uit haar kinderjaren begrijpt haar, met hem kan ze over alles praten. Tot er op het dorp nòg een vreemde vogel neerstrijkt, Gert-Jan Dijkstra, eveneens gedeukt door het leven zelf, probeert hier rust voor zijn hart en genezing voor z'n lichaam te vinden. En weer schudt men in het dorp het hoofd en vraagt zich af hoe zo'n fris meidje zich kan inlaten met zo'n zwakke, zieke man. Rozelinde's geluk is eerlijk en echt, maar ze weet tegelijk dat het niet blijvend kan zijn. Er gebeurt veel, Rozelinde's leven kent hoogtepunten, maar gaat nog veel meer door grote diepten. Toch vindt de 'wilde papaver', zoals Gert-Jan haar vaak noemde, uiteindelijk het plekje waar ze zich kan hechten. Als een herfstblad in de wind Geert voelt zich, na het overlijden van zijn vrouw, vaak wat eenzaam en overbodig. Z'n kinderen zijn volwassen en hebben zo hun eigen besognes, die hebben hem niet meer nodig. Maar dan kruist opeens een door de maatschappij in een uithoek gedreven jonge vrouw zijn pad. En Geert ziet z'n taak en neemt dit verschoppelingetje liefdevol in zijn huis op. Niet iedereen is hiermee ingenomen, Maar Geert gaat rustig zijn gang en trekt zich van roddelende stemmen niets aan. Door z'n protégé raakt hij verwikkeld in allerlei problemen. Hij ontmoet vrouwen, waarvan sommige menen zich met zijn zaken te moeten bemoeien. Terwijl andere er gewoon zijn als hij hun raad nodig heeft. Tot Geert ontdekt dat er maar één vrouw is die hem al lange tijd belangeloos en onbaatzuchtig heeft liefgehad.