Eer Vlaanderen vergaat

Eer Vlaanderen vergaat is allicht Vlaanderens belangrijkste bijdrage tot de Europese literatuur over de Eerste Wereldoorlog. Het is het boek van een frontsoldaat, die het dagelijkse leven in de loopgraven achter de IJzer aan den lijve heeft meegemaakt en er op aangrijpende wijze verslag over uitbrengt.

Jozef Simons was nauw betrokken bij de clandestiene Frontbeweging en bevriend met de leiders ervan. Voor hen schreef en componeerde hij het Frontlied: ‘Wij eisen zelfbestuur / en Vlaamse regimenten!’. In deze roman beschrijft hij als ooggetuige de scherpe discussies binnen de leiding van de beweging: overlopen naar de activisten, of loyaal blijven tegenover België?

Veel van de eisen van de Frontbeweging zijn intussen vervuld, het zelfbestuur van Vlaanderen is een feit. Het is goed daarbij terug te denken aan de generaties die dit mogelijk hebben gemaakt.

In een uitleiding reflecteert Ludo Abicht over het idealisme en de foute keuzes van een generatie die de basis legde voor het politieke Vlaams-nationalisme van ‘zelf­bestuur, godsvrede en nooit meer oorlog’.

JOZEF SIMONS (1888-1948) studeerde handelswetenschappen en werd huisleraar bij een adellijke familie. In WO I was hij kanonnier en vervolgens tolk bij het Engels leger. In 1923 werd hij redacteur bij de Boerenbond en in 1932 uitgever in Turnhout. Hij schreef Kempische verhalen en liedteksten, maar zijn belangrijkste boek is Eer Vlaanderen vergaat (1927).