Een Winter Met Leviticus

Willem Barnard over dit boek: Leviticus: bepaald niet het meest geliefde boek van de zes-en-zestig die samen 'bijbel' heten. Hoe komt een mens ertoe, in de eenentwintigste eeuw, dit archa he geschrift niet alleen te lezen, maar nog als richtlijn voor de samenleving te waarderen ook! Uit een mengsel van onvrede en nieuwsgierigheid. En omdat het zoveel hoger in achting staande 'nieuwe testament' er wel mee op scheen te hebben. In de eerste plaats boeide mij de vraag: hoe zou de prille Messiasgemeente ertegenaan gekeken hebben? En dan: als Exodus uit is, volgt dit derde 'boek van Mozes'. Na het verhaal van de uittocht volgt dat van de trektocht. Na dat opgetogen paasverhaal ineens een lang relaas met reglementen, leefregels en de meest onwaarschijnlijke finesses van cultische en culturele discipline. Eerst vooral cultisch (wat wij 'godsdienstig' noemen) maar verderop wat bij ons sociaal, maatschappelijk heet: de leefcultuur betreffende. Daar heb ik toen mijn aandacht aan besteed, in de veronderstelling dat het ons, hier en nu, iets, wie weet zelfs veel te zeggen zou hebben. Ik werd niet teleurgesteld. Willem Barnard is dichter en essayist. Als dichter publiceert hij onder de naam Guillaume van der Graft, als essayist schrijft hij voornamelijk over bijbel en liturgie.