Een vrouw van staal

In 1901 gleed ze van de helling: een Zeeuwse zeilklipper, zo fier dat iedereen haar overal nakeek. Ze overleefde twee wereldoorlogen en de grote crisis in de jaren dertig. Onverschrokken doorstond ze verstikkende armoede, ingevroren winters en de macht van de kroegbevrachters. Ze werd geroofd door de bracht ontheemden terug naar huis, mee aan de bouw van de Afsluitdijk Zeelandbrug, en voelde het zoute water zoet worden.Een vrouw van staal vertelt over de ruim honderd jaar durende vaart van een buitengewoon binnenvaartschip, en de bijzondere levensdagen van haar vijf schippers. Het was een eeuw waarin niet alleen de Nederlandse binnenvaart ingrijpend veranderde, maar ook het leven aan de wal.Zwierf de klipper in haar jonge jaren nog met wind in het zeil op de wilde vaart; een eeuw later voer ze gemotoriseerd en tien meter verlengd een vast traject. Tot het moment dat nieuwe scheepswetten zo’n grote aanpassing vergden, dat vrachtvaren onrendabel werd. In 2007 kwam zij in handen van de auteur en veranderde van een werkend schip in een woonschip. Al kan ze het niet laten om en toe als vanouds over de Hollandse wateren te zwerven.‘Wie van mooie woorden houdt, en van mensen zonder fratsen wier taal door lastig water en noeste arbeid is gevormd, moet Een vrouw van staal lezen. Wat een hartveroverend boek – ontroerend, spannend en op een leuke manier leerzaam.’ – Adriaan van DisCorine Nijenhuis (1965) werkte na de Rietveldacademie als zelfstandig ruimtelijk vormgever. Daarna volgde zij de avondopleiding aan de Schrijversvakschool Amsterdam, waar ze cum laude afstudeerde. Zij debuteerde in 2011 met Luchtcowboy, waarover Jan Brokken schreef: ‘Dit is wat non-fictie zijn moet: een duik in een onbekende wereld.’ En Wim Brands: ‘Schetst een wereld die ik niet ken, maar die zo goed wordt beschreven dat ik me al snel een personage in het boek waande.’