Een vitale wegwijzer

Met Een vitale wegwijzer heeft Gijs Dingemans het derde en laatste deel van zijn gesprekken met bijbelschrijvers voltooid. In het eerste deel met de titel Als getuigen gaan praten (2002) was hij op zoek naar de betekenis van Jezus volgens de nieuwtestamentische bronnen. In het tweede deel Graven in bijbels brongebied (2002) was hij op zoek naar de oorsprong van Israëls religie. In dit derde deel zoekt hij naar de religieuze kracht van de Torn, het hart van het Oude Testament. Ook nu weer zoekt bij de oude schrijvers op en vraagt ze naar hun motieven en hun visie. Dingemans wil mensen van vandaag laten zien, en door middel van de gesprekken ook laten beleven, wat de kracht en de uitstraling is van de oude teksten die in de bijbel zijn overgeleverd. Ze spreken van een unieke godservaring die doorwerkt tot op de huidige dag. Vooral de intense beleving van een verbond of partnerschap tussen God en mens, is het meest indrukwekkend en inspirerend in de uiteindelijke vorm van Israëls religie, zoals die in de Tora gestalte heeft gekregen. De meeste mensen geloven in een God die oppermachtig is en die je in zijn oppermachtigheid en onverstoorbaarheid kan maken en breken. Een God met wie niet te praten valt en aan wie je je maar moet onderwerpen. In deze verhalen bindt God zich echter aan de mensen: jullie zullen mijn volk zijn. Ik zal me voor je inzetten en je bevrijden. En andersom: dan moeten jullie ook trouw blijven aan mij en doen wat ik van je vraag en mijn werk voortzetten. Er is sprake van een wederkerig partnerschap. Mensen worden ingeschakeld in Gods heilsweg. Dat vraagt van mensen een houding van wederkerigheid, die meestal met 'geloof' of 'inzet' wordt aangeduid.