De tuin der lusten

De tuin der lusten is een klassiek Arabisch werk over erotische technieken, geschreven door de zestiende-eeuwse Sjeik Umar ibn Muhammed al-Nefzawi. Het werd in de negentiende eeuw als handschrift ontdekt in een woestijn in Algerije. In tegenstelling tot de Kama Soetra, waarmee dit boek een grote verwantschap vertoont, was De tuin der lusten tot ver in de twintigste eeuw slechts bij een kleine groep lezers bekend. Zelfs toen het boek in 1886 uit het Arabisch werd vertaald door Sir Richard Burton en werd uitgegeven door de vermaarde Kama Shastra Society, was dit oosterse werk alleen voor een kleine groep intekenaars in een zeer beperkte oplage verkrijgbaar. Latere uitgaven waren meestal ofwel slecht vertaald, ofwel aanzienlijk gekuist en ingekort. De tuin der lusten geeft een zorgvuldig samengesteld, boeiend en gedetailleerd beeld van de Arabische seksuele gewoonten en gebruiken. Het bespreekt de seksualiteit met vetel zwier en een speels gevoel voor humor. Gevat in een overvloedige hoeveelheid legendes, volksverhalen en anekdotes behandelt Sjeik Nefzawi vele onderwerpen,zoals de invloed van de lichaamsbouw op de liefdestechniek, de verschillende vormen van geslachtsgemeenschap, diverse coïtushoudingen, het gebruik en de bereiding van minnedranken en het bestaan van seksueel stimulerende gerechten of medicijnen. De tuin der lusten bevat ontelbare curieuze en vermakelijke passages. Zo geeft een van de hoofdstukken een boeiende en grappige opsomming van oosterse synoniemen voor het mannelijke geslachtsorgaan. Een ander hoofdstuk is geheel gewijd aan de interpretatie van dromen. Verder worden allerlei seksuele uitspattingen, de gevaren die daarmee gepaard kunnen gaan, en de middelen die gebruikt kunnen worden bij het bestrijden van kwalen en ongemakken besproken. Hoofdstukken met titels als 'Het ongedaan maken van tijdelijke impotentie' en 'Recepten voor het vergroten en in volle glorie herstellen van een te kleine mannelijke roede' spreken natuurlijk voor zich. De vele korte, oosterse vertellingen die Sjeik Nefzawi gebruikt om zijn boek te verluchtigen, vertonen een verrassende overeenkomst met het fascinerende Duizend en een nacht, dat uit dezelfde traditie afkomstig is.