De Stad Der Blinden

Het boek "De Stad Der Blinden" is een roman geschreven door de Portugese auteur José Saramago. Het verhaal begint wanneer een man plotseling blind wordt terwijl hij in zijn auto wacht bij een stoplicht. Deze plotselinge blindheid blijkt besmettelijk te zijn en verspreidt zich snel door de stad. Mensen worden geconfronteerd met een wereld van totale duisternis en chaos. De stad wordt al snel overspoeld door een epidemie van blindheid en de autoriteiten besluiten om de geïnfecteerden in quarantaine te plaatsen in een verlaten gekkenhuis. Onder hen bevindt zich de vrouw van de oogarts, die als enige nog haar gezichtsvermogen heeft behouden. Ze doet alsof ze blind is om bij haar man te kunnen blijven. In de quarantaine ontstaan er al snel problemen. De omstandigheden zijn erbarmelijk en er is een gebrek aan voedsel en hygiëne. De mensen worden gedwongen om te overleven in een wereld waarin ze volledig afhankelijk zijn van hun andere zintuigen. Ze moeten zich aanpassen aan de nieuwe realiteit en proberen een gevoel van orde en samenwerking te behouden. Het boek verkent de donkere kant van de menselijke natuur en de fragiliteit van de beschaving. Terwijl de situatie in de quarantaine verslechtert, ontstaan er conflicten en geweld tussen de geïnfecteerden. Er ontstaat een machtsstrijd tussen verschillende groepen en er heerst een constante dreiging van verkrachting en moord. Ondanks de grimmige en soms gruwelijke gebeurtenissen, is er ook ruimte voor hoop en menselijkheid. Sommige personages tonen moed en medeleven, en er ontstaan vriendschappen en liefdesrelaties in de duisternis. Het boek onderzoekt ook de vraag wat het betekent om blind te zijn en hoe het verlies van zicht de perceptie van de wereld verandert. "De Stad Der Blinden" is een meeslepende en indringende roman die de lezer confronteert met de duistere kant van de menselijke natuur. Het is een aangrijpend verhaal over overleven, moraliteit en de kwetsbaarheid van de menselijke samenleving. José Saramago's schrijfstijl is bekend om zijn lange, meanderende zinnen en het ontbreken van aanhalingstekens, wat een unieke leeservaring creëert. Het boek werd gepubliceerd in 1995 en won de Nobelprijs voor Literatuur in 1998. Het is een van de bekendste werken van José Saramago en heeft internationaal veel lof ontvangen. Het is een boek dat de lezer aan het denken zet en nog lang nadat het is gelezen, blijft resoneren.