De piemel van Napoleon

Gechiedenis bestaat uit fabels en feiten. En soms zijn de fabels even belangrijk als de feiten. Sommige middeleeuwse vorsten voelden zich pas gelukkig wanneer hun stamboom terugging tot fictieve vorsten zoals Hector van Troje of koning Arthur. Dat beïnvloedde hun karakter en hun beslissingen, die de loop van de geschiedenis bepaalden. Die feiten en fabels maken De Piemel van Napoleon zo boeiend. De componist Handel was een muzikale zakkenroller, Michelangelo een viespeuk en ziekelijk wantrouwig. Jan Klaasen was oorspronkelijk een duivel, maar hij heeft wel echt bestaan. Of Anne Boleyn écht drie tepels had weten we niet. Al heeft die derde wel politieke gevolgen gehad. Heeft Casanova een opera geschreven? En wat hebben Sneeuwwitje en Parsival gemeen? Dat heksen op bezems vliegen weet iedereen. Maar waarom gaan ze door de schouw en niet door het raam? En waar hebben ze die gekke punthoed vandaan? En dan is er natuurlijk nog de piemel van Napoleon ... Lode Melis (°Mechelen 1955) is autodidact en vooral geïnteresseerd in de petite histoire. Of zoals hij het zelf noemt: geschiedenis langs de achterdeur. Hij heeft al jaren een passie voor geschiedenis, waarover hij geregeld schrijft en lezingen geeft. Dit is zijn tweede boek. Het eerste, De Kuren van de Keizer, was eerder bedoeld voor een jong publiek.