De mensen van 1-1-2

Achter de schermen van de meldkamer, het hart van de hulpverlening. Waar iedere seconde telt... Het alarmnummer kunnen we dromen: 112. De meeste telefoontjes die er binnen komen ook; die lezen we later terug in de krant of op internet of zien we bij Opsporing Verzocht. Maar wat tot nu toe verborgen was, is de wereld achter het noodnummer. Wie zijn de mensen, die dag in, nacht uit, opnemen, als de telefoon gaat? En niet weten wat hen nu weer te wachten staat. Een moord? Een brand? Een beroving? Een ongeluk? Of is iemand zijn fiets kwijt? (Het gebeurt!). De nationale meldkamer van Nederland - een van de grootste en meest moderne van Europa - houdt de deuren graag gesloten. Het is een aparte wereld van speciaal getrainde hulpverleners die niet met hun werk te koop lopen. Ze zijn discreet. Misschien terecht; de medewerkers van 112 zijn de oren van Nederland. Ze horen heel, héél véél. En vertellen weinig. Na lang aandringen en het winnen van vertrouwen, lukte het Annette Born om als eerste buitenstaander intensief mee te lopen met de mensen van 112. Zij tekende hun verhalen op. Spannende verhalen, maar ook hartverscheurende. Wat doe je als een meisje van 4 je belt met de boodschap: 'Papa is mama weer heel hard aan het slaan'? Of: 'Ik zit in een brandend huis en de brandweer kan me niet vinden en ik... ik... krijg geen adem... meer'? Annette Born (1971) liep een jaar lang mee bij 112. Praatte met iedereen, maakte zelf deel van het team en zag alles. Het resultaat is een fenomenale reportage over bijzondere hulpverleners die je zelf nooit ziet en nooit hoort. Tenzij je 112 belt... Annette Born: 'Het werk van deze hulpverleners is 24/7 is een ware achtbaan. Die - wanneer ik dacht dat het hoogtepunt was bereikt - nog vele malen hoger ging. Want als iedere seconde telt doet dat wat met je...'