De Meester Centraal

De laatste jaren zijn onze onderwijsinstellingen veel groter geworden en als organisatie een stuk ingewikkelder. In het middelbare en hoger beroepsonderwijs zijn instellingen ontstaan, waar niet zelden tienduizenden studenten staan ingeschreven. De verantwoordelijkheid voor de bedrijfsvoering van deze conglomeraten ligt niet langer bij de overheid maar is grotendeels bij de scholen zelf terechtgekomen. Veel van deze instellingen zien zichzelf niet langer als een bundeling van activiteiten van leraren, maar profileren zich liever als modern gerunde kennisbedrijven. De werkomstandigheden van docenten en andere onderwijsmedewerkers zijn hierdoor sterk aan het veranderen.

De auteur, Kees de Both, werkte als docent, personeelsmanager en directielid in verschillende onderwijsorganisaties. Vanuit deze ervaring schreef hij deze bundel waarin nu eens niet de student, maar ‘de meester’ centraal staat. In een aantal korte, prikkelende stukjes signaleert en bespreekt hij tal van opmerkelijke verschijnselen die samenhangen met de schaalvergroting en verzakelijking in het onderwijs. Zo behandelt hij het uitsterven van de baardaap en de opkomst van de kale carrièrejager. Ook houdt hij bijvoorbeeld de sterk toegenomen activiteiten van organisatieadviseurs tegen het licht. In de meer essayistische hoofdstukken komen onderwerpen aan de orde als zelfsturende docenten, allergie voor bazen en intimiteit op de werkplek.

Bij elkaar laten de bijdragen in De meester centraal zich lezen als een zoektocht naar de menselijke maat in onderwijsinstellingen, die door de schaalvergroting en de verzakelijking van de bedrijfsvoering opnieuw gevonden moet worden.