De man achter het scherm

Erik de Vries (1912-2004) wordt beschouwd als de grondlegger van de Nederlandse televisie. Hij maakte zijn eerste televisiebeeld in 1935 op het Natuurkundig Laboratorium – het beroemde NatLab – van Philips in Eindhoven. Daarna zou hij in vrijwel elk facet van de Nederlandse televisie zijn sporen achterlaten. Als technicus, cameraman, regisseur, maar vooral als promotor van de mogelijkheden van het medium televisie, dat hem een leven lang boeide.

Ook bij de inrichting van de culturele ruimte die met televisie werd gecreëerd, speelde De Vries een belangrijke rol: hij stond aan het hoofd van de televisie-experimenten bij Philips en de publieke omroep, maakte de eerste commerciële televisie in Nederland, initieerde onder meer Teleac, en adviseerde bij de opbouw van televisie in verschillende landen. Hij regisseerde spraakmakende programma’s zoals Pension Hommeles, geschreven door Annie M.G. Schmidt en Mies en scène, waarin Mies Bouwman als gastvrouw optrad.

De Vries zag een grote toekomst voor het medium, groter dan zijn tijdgenoten zich konden voorstellen of voor gewenst hielden. Dat botste vaak. Daarbij was zijn kijk op mensen aangescherpt door zijn internering in het Jappenkamp. De Vries was gehuwd met Hans Snoek, de oprichtster van het Scapinoballet.

Sonja de Leeuw brengt met deze loopbaangeschiedenis een cruciale periode van de Nederlandse televisie in beeld; een periode waarin verzuild conservatisme wedijverde met de opvatting van Erik de Vries dat de ontwikkeling van televisie als modern en innovatief medium onvermijdelijk was.