De hemel in mijn hoofd

'Ik weet niet of er een hemel is. Maar mijn moeder leeft voort in mijn herinneringen. Het hiernamaals zit in mijn hoofd.' Dat zegt een van de ge erviewden in De hemel in mijn hoofd. In dit boek kijken nabestaanden tientallen jaren later terug op een ingrijpende gebeurtenis: de dood van hun dierbare(n). KRO-journalist Kalien Blonden (1964), die hun verhalen optekende, verloor zelf 25 jaar geleden een hartsvriendin. Een gebeurtenis die diepe indruk op haar maakte. Na 25 jaar vraagt zij zich af wat tijd doet met verdriet en met de nagedachtenis aan overledenen. Een van de ge erviewden: 'Tijd heelt de wonden, maar de littekens blijven. Bij slecht weer kunnen ze behoorlijk pijn gaan doen.' De hemel in mijn hoofd gaat ook over herdenken. Mensen denken, na 20 of 25 jaar, vaak nog iedere dag aan degenen die ze kwijtraakten, al praten ze er nog maar zelden over. Veel religies kennen rituelen om de doden te gedenken. In dit boek vertellen mensen vanuit verschillende levensbeschouwingen hierover en over het belang van herdenken. Zoals een joodse uitdrukking zegt: 'Vergeten is ballingschap, gedenken brengt verlossing.'