De Droom Van De Leeuw

De beroemde Italiaanse filmregisseur Snaporaz, bedenker van 'La dolce vita', maakt van zijn laatste filmpje, een commercial voor de Banca di Roma, een ode aan zijn laatste grote liefde, de jonge Nederlandse actrice Gala Vandemberg. Aan zijn ziekbed gekluisterd door een hersenbloeding reconstrueert de oude meester het verloop van hun verhouding. Gaandeweg komt hij erachter dat zijn liefde de jonge vrouw niet vrijer heeft gemaakt, maar juist afhankelijk, niet sterker, maar zwakker. Kortom: zij is door zijn liefde niet gegroeid, maar juist kleiner geworden. Als de stalmeester in het circus van zijn dromen probeert hij erachter te komen hoe zoiets heeft kunnen gebeuren. Tegen het decor van zijn stad, het Rome van het zoete leven, 'regisseert' hij daarom zijn versie van het verhaal, vanaf het moment dat Gala als sterke jonge vrouw voor wie de wereld openligt samen met haar Hollandse geliefde Robin naar de cinecittà trekt om daar het geluk te beproeven. In die zin schildert "De droom van de leeuw' tegelijkertijd het portret van een generatie jongeren - kinderen van de jaren zestig - die wanneer ze volwassen worden de grenzen ontdekken van de vrijheid waarmee ze zijn grootgebracht en terechtkomen in de gevangenis die ze met hun zorgeloze levensstijl voor zichzelf hebben opgetrokken. Die jongeren vormen, zoals Fellini hen eens noemde, les nouveaux pauvres, jonge kunstenaars die over de wereld trekken met veel idealen en weinig geld. Terwijl Snaporaz de geschiedenis van Gala naar zijn hand zet, ontdekt hij een patroon in hun beider levens, maar ook in het verloop van de mensheid en van Rome. Het is een geheim waaromheen hij, als schepper van zijn eigen universum, een theorie bouwt die Gala uiteindelijk niet alleen de kracht zal geven haar avontuur met de beroemde filmer te overleven, maar die hemzelf tevens verzoent met de dood, die hem ten slotte reduceert tot dat waarin hij zich zijn leven lang het meest heeft thuisgevoeld: zijn fantasie.