Dagboek Van Een Poldercrisis

''In de tweede helft van de jaren negentig maakte het Nederlandse poldermodel furore in de hele wereld. Het stond symbool voor de goede arbeidsverhoudingen tussen werkgevers, vakbonden en overheid, zoals die zich sinds het Akkoord van Wassenaar van 1982 gestaag ontwikkeld hadden, gebaseerd op gezamenlijke doelstellingen en onderling vertrouwen. Nederland deed het economisch goed, de werkloosheid werd uitgebannen en het overheidsbudget kwam eindelijk op orde. Althans, zo leek het in de euforische jaren van vlak voor de millenniumwisseling. Vanaf 2001 begon de economie echter terug te lopen. Met de confronterende hervormingspolitiek van de kabinetten-Balkenende kwam de klad in de arbeidsverhoudingen, ondanks twee centrale akkoorden. Het vertrouwen verdween Daarmee stevenden we af op de poldercrisis van 2004, het conflict tussen de sociale partners en met het kabinet. Maar partijen vonden elkaar in het najaar toch nog, precies in de week dat Theo van Gogh vermoord werd, waarna de crisis in de loop van 2005 moeizaam afgewikkeld werd. En zo verrees het poldermodel (opnieuw) als een phoenix uit zijn as. Maar toch, zal het nog ooit worden zoals het was? Dit 'Dagboek van een poldercrisis' beslaat de periode 2004/2005 en omvat daarnaast ook een terugblik op twintig polderjaren. Jan-Willem van den Braak (Tilburg, 13 augustus 1952) trad in 1977 in dienst van het Verbond van Nederlandse Ondernemingen (VNO). Sinds 2000 is hij directeur Sociale Zaken van VNO-NCW. Hij is lid van de Sociaal-Economische Raad, bestuurslid van de Stichting van de Arbeid en heeft 27 jaar lang deelgenomen aan talloze commissies van deze polderinstituties. Eerder publiceerde Van den Braak een boek over de aanloop naar het Akkoord van Wassenaar, onder de titel Keerpunt 82; herinneringen aan het VNO en de crisistijd 1977-1982 (Van Gorcum, 2002). In 2005 verscheen, mede van zijn hand, Perspectief op een participatiemaatschappij (Van Gorcum en Stichting NCW, 2005). ''