Arcadia

Midden in Diepenheim, in het hart van het stadje, staat een naoorlogs huis met de naam Arcadia in sierlijke letters op de gevel, tezamen met de afbeelding van een rendier. Het 'Arcadia' op dit ene huis neemt heel Diepenheim mee in zijn utopische betekenis. De straten zijn schoon, de tuinen vol bloemen, de heggen geknipt, alles strak in de verf, geen armoe, niet zichtbaar althans, een ideale plek. De natuur is idyllisch, mensen kennen elkaar, iedereen groet en het beroemde nabuurschap (noaberschap, de burenhulp) is een levend begrip, het is de ziel van de stad. Wij buitenstaanders, stedelingen, Amsterdammers, vinden het weleens te netjes, het noaberschap te benauwend en de natuur te goed onderhouden. We houden van een zwart randje. Tegelijkertijd lijkt het zo aantrekkelijk dat je zonder dat je er iets voor hoeft te doen, enkel door te wonen op een plek, bij een gemeenschap hoort. Maar je moet je wel aanpassen, het noaberschap kent ongeschreven regels. Arcadia laat zien hoe Diepenheim zich aan de wereld toont en hoe de blik van buiten dit beeld opvangt. Arcadia is de opmaat voor het verder denken over stad en platteland, over gemeenschap en diversiteit (het kenmerk van de stad), over noaberschap en individualiteit. Arcadia is een onderzoek middels verhalen, foto's en kunstenaarsbijdragen naar de identiteit van een kleine gemeenschap: Diepenheim.