Abortus euthanasie en suicide

Als christenen leven wij in een wereld, waarin steeds meer niet-christelijke normen en waarden gewoon worden. De moderne mens laat zich niet langer leiden door wat christenen en de Bijbel zeggen. Hij wil niet leven volgens de wetten van de Bijbel, maar zoals hijzelf dit als aangenaam ervaart. De moderne niet-gelovige mens meent, dat hij een betere wereld en een beter leven kan realiseren dan de christen dit door de eeuwen heen gedaan heeft. De christenen hebben in zijn visie de ongelovigen wetten opgelegd, die de mensen een moeizaam leven bezorgden. Nu is hij bevrijd van die wetten. Als hij praat over abortus, euthanasie of suïcide, doet hij dit vanuit zijn eigen situatie, waarin hij een prettig leven wil hebben, of gewoon niet verder wil leven, als het leven hem niets meer te bieden heeft. Hoe moet de christen staan tegenover deze moderne situaties? Mag de christen zich aan passen aan de situatie en beleving van volk en staat en meedoen met deze zaken? Kan hij abortus, euthanasie en suïcide nog wel als verkeerd afwijzen? Als christenen 'anders' willen zijn dan de ongelovigen, omdat ze Here Jezus willen volgen en dienen, hoe moeten zij dan over deze onderwerpen denken? Kun je in de Bijbel eigenlijk wel duidelijke richtlijnen over deze zaken vinden?