24 van de 100.000

Jaarlijks doen in Nederland rond de honderdduizend mensen een poging om hun leven vroegtijdig te beëindigen. Harde cijfers ontbreken, de thematiek zit niet op de radar van CBS en media. Onder deskundigen circuleren schattingen variërend van 94.000 tot 144.000. Over het aantal suïcidepogingen mét dodelijke afloop is meer bekend. Dat beweegt zich al enige tijd tussen de 1.800 en 2.000 per jaar. Al worden sommige zelfdodingen niet meegeteld en ten onrechte aangemerkt als fataal ongeval.In 24 van de 100.000 pleit Frank Schaake, zelf ervaringsdeskundige en nabestaande, voor een heroriëntering op de omgang met mensen die suïcidale perioden doormaken. Om inzicht te verschaffen in de (belevings)wereld van mensen met suïcidale gedachten en gevoelens, heeft hij vierentwintig levensverhalen te boek gesteld van personen die een of meer suïcidale perioden hebben doorgemaakt.Veruit de meesten van de vierentwintig geïnterviewden vonden uiteindelijk hun weg uit de spreekwoordelijke tunnel. Dit boek gaat daarmee niet alleen over wanhoop, maar juist ook over veerkracht. De auteur biedt in dit boek handvatten, zowel aan individuen die suïcidale gedachten en gevoelens hebben, als aan de mensen uit hun omgeving. En aan (professionele) hulpverleners en beleidsmakers.Juist omdat pogingen, wanneer ze – gelukkig – niet slagen, vaak slechts in beperkte kring worden gesignaleerd, blijft deze crisis goeddeels onopgemerkt. Dat hier sprake is van een nationale crisis, leidt geen twijfel. Deze publicatie dient ertoe de problematiek uit de schaduw, uit de taboesfeer, te halen en het debat erover verder te stimuleren.