Wim Beuning (1914-1986)

De Haagse kunstenaar Willem Coenraad Beuning (1914-1986) genoot in de jaren vijftig tot en met zeventig van de vorige eeuw bekendheid als graficus, tekenaar en aquarellist. Zijn tekeningen en prachtig grafisch werk werden geroemd door kunstcritici als Jos de Gruyter. Beuning exposeerde regelmatig in de Haagse Kunststichting en was een gewaardeerd lid van de Haagse kunstenaarsvereniging Pulchri Studio. Daarnaast doceerde hij aan de Haagse Academie. Generaties studenten herinneren zich hem als een buitengewoon vakbekwaam docent.
Dat Beuning daarnaast theosoof en vrijmetselaar was, is minder bekend. Hij was dan ook zeer terughoudend over de invloed die zijn levensovertuiging had op zijn werk. Kunsthistoricus en oud-leerling Herbert van Rheeden heeft Beunings omvangrijke archief van persoonlijke geschriften nu ontsloten. Het is daardoor eindelijk mogelijk het belang te peilen van deze zeer eigenzinnige kunstenaar. Voor het eerst is de diepgaande invloed van zijn gnostische geloofsovertuiging op de thematiek van zijn oeuvre ontraadseld.
Deze goed gedocumenteerde en rijk ge ustreerde monografie biedt een indringende en nieuwe kijk op werk en leven van een bijzondere man.
Walburg Pers
De Tweede wereldoorlog heeft, om diverse redenen, een wig gedreven tussen de kunst van v r en n e oorlog. Van Rheedens studie is voorbeeldig, omdat zij laat zien hoe het kennisgat tussen kunst 'voor de oorlog' en 'na de oorlog' kan en moet worden gedicht, en dan met name waar het gaat om het veronachtzaamde gebied van de esoterie.' Dr. Marty Bax (1956), kunsthistorica en auteur van Het web der schepping. Theosofie en kunst in Nederland van Lauweriks tot Mondriaan'Mijn ge rigeerdheid met deze monografie hield ten dele verband met het feit, dat ik zelf, evenals Van Rheeden, leerling van Beuning was tussen 1956 en 1959. Dat Van Rheeden Beunings 'verhaal' naar vermogen consistent en logisch heeft kunnen samenvatten mag, gezien het associatieve en speculatieve karakter ervan, een wonder genoemd worden. Van Rheeden heeft met deze studie een belangrijke bijdrage geleverd aan de geschiedschrijving van de Nederlandse kunst van na de Tweede Wereldoorlog.' Prof. dr. Ernst van de Wetering, kunsthistoricus en Rembrandtspecialist