Orgaandonatie En Lichamelijke Integritei

In 1998 zullen (in het kader van de Wet op de Orgaandonatie alle ingezetenen in Nederland van achttien jaar en ouder een brief van de Nederlandse overheid ontvangen. Daarin wordt eenieder verzocht middels een verklaring aan te geven of hij/ zij al dan niet bereid is om (in geval van overlijden) organen voor transplantatiedoeleinden af te staan. Uit opiniepeilingen blijkt dat de meeste Nederlanders positief staan tegenover orgaandonatie. Slechts een op de vijf Nederlanders is echter daadwerkelijk bereid een donorcodicil te dragen. Ter verklaring van dit gegeven worden verschillende oorzaken aangevoerd, zoals onverschilligheid, gebrek aan goede informatie of ook de emotionele angst om over de dood (en alles wat ermee te maken heeft) na te denken. Door een systeem van centrale registratie, gepaard gaande met een adequate voorlichtingscampagne, trachten overheid en betrokken organisaties het aanbod aan donororganen te verhogen. In dit boek onderzoeken de auteurs in hoeverre naast genoemde factoren ook meer inhoudelijke redenen om over donorschap te twijfelen een rol spelen. Met name betreft het overwegingen die betrekking hebben op lichamelijke integriteit, liet hersendoodcriterium en religieuze opvattingen inzake een voortbestaan na de dood (verrijzenis, reïncarnatie, etc.). In de studie worden christelijke, islamitische en liberale opvattingen over lichamelijke integriteit en andere relevante ethische beginselen vergeleken. Christendom en liberalisme gelden als invloedrijke tradities in de Nederlandse samenleving. Daarnaast besteden de auteurs uitvoerig aandacht aan de islam. Ten eerste omdat in Nederland vrij weinig over islamitische medische ethiek bekend is. Ten tweede omdat zowel van de kant van de organisaties die zich met orgaandonatie bezighouden als van overheidswege momenteel initiatieven worden genomen om op beleidsniveau aandacht te besteden aan etnische en religieuze minderheden, met name moslims.