Drugs

Vrijwel alles wat u over hero verslaving weet is onmiskenbaar fout. Hero is niet bovenmatig verslavend; ontwenning van heroine is medisch gezien niet ernstig; verslaafden worden niet crimineel om hun verslaving te onderhouden; verslaafden hebben geen medische hulp nodig om te stoppen met hun hero gebruik; en in tegenstelling tot de algemeen aanvaarde wijsheid is hero verslaving beslist w een moreel of mentaal probleem.
Puttend uit zijn rijke ervaring als gevangenisarts en als psychiater, stelt Theodore Dalrymple dat verslaving aan opiaten geen ziekte is en dat artsen die verslaving alleen nog maar verergeren. Ze houden zowel de verslaafden als zichzelf voor de gek door te doen alsof ze iets te bieden hebben.
Dalrymple legt uit hoe een literaire traditie die teruggaat tot De Quincey en Coleridge de westerse samenlevingen generaties lang heeft misleid over de ware aard van verslaving aan opiaten. Opgeblazen verhalen van schrijvers over hun eigen verslaving zijn kritiekloos aanvaard en veel invloedrijker geweest dan de hele farmacologische wetenschap bij elkaar. En om het probleem aan te pakken werd een volstrekt nutteloze medische bureaucratie in het leven geroepen, die zichzelf dient en instandhoudt.
De Britse arts-in-ruste en schrijver Theodore Dalrymple werkte in vier werelddelen en was tot voor kort werkzaam in een ziekenhuis en een gevangenis in een Engelse achterstandswijk. Hij is een zeer productief essayist en columnist. Stukken van zijn hand verschijnen over de hele wereld; in Nederland in de Volkskrant, Trouw, NRC Handelsblad, HP/De Tijd, Elsevier en op de website van Nieuw Amsterdam. Zijn vorige boeken, Leven aan de onderkant en Beschaving, of wat ervan over is, oogstten alom lof.
'In de nietsontiende manier waarop Dalymple zich tegen de gemakzuchtige aannames van het correct denkende establishment keert, lijkt hij op George Orwell.' - Bas Heijne
'Dalrymple kent geen genade voor de tijdgeest. Zijn cultuurkritiek is een lust om te lezen, en bovendien heeft hij gelijk.' - Beatrijs Ritsema