De ochtend waarop ik besloot niet meer te eten

  <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} p.Opmaakprofiel1, li.Opmaakprofiel1, div.Opmaakprofiel1 {mso-style-name:Opmaakprofiel1; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; line-height:150%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Courier New"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> De veertienjarige Justine is 1 meter 71 lang en weegt 76 kilo. En ze haat haar lichaam. Daarom besluit ze op een ochtend drastisch te gaan lijnen. Maar na een paar weken merkt ze dat ze niet meer kan stoppen met afvallen ze geniet van het machtsgevoel dat ze over haar lichaam heeft, en denkt alleen nog maar aan eten, met name aan níét eten. Uiteindelijk valt Justine 36 kilo af, tot zij aan een infuus moet worden opgenomen in het ziekenhuis. Ze weegt dan nog amper 40 kilo. Aanvankelijk heeft het ziekenhuisregime resultaat, en gaat ze eten. Veel eten. Haar anorexia slaat om in boulimia, en haar lichaam geeft het bijna op. Volledig uitgeput en totaal van slag moet zij een jaar verlof nemen van school.